Το τραγούδι κυριολεκτικά παρασύρρει, συγκινεί .Ο άνεμος έχει αναγορευτεί σε κύριο συνθετικό στοιχείο- η δύναμή του υπενθυμίζεται με τους στίχους,τη μουσική, το ρυθμό,αλλά κυρίως με τη σύλληψη, ότι αποτελεί σταθερά για την μέτρηση της έντασης του ερωτικού πάθους ενός ανθρώπου για τον άλλο. "Η αρχιτεκτονική είναι πετρωμένη μουσική"- ο χώρος που δημιουργούμε πρέπει να κατακλύζεται από συναίσθημα, αλλιώς είναι ένας νεκρός χώρος. Πώς σχηματοποιεί κανείς το συναίσθημα, το μεταβάλλει σε κατασκευή, παγιδεύοντας ή απλά ελέγχοντας τη δύναμη του ανέμου? Πώς ο ίδιος ο άνεμος σμιλεύει τον χώρο, αφήνει το ίχνος του σαν ήχος, τον κατοικεί ή τον διαπερνά, τρομάζει τον επισκέπτη ή απλά τον γαληνεύει?Το φως και το σκοτάδι, συμμετέχουν σ' αυτό το συναισθηματικό παιχνίδι της " χωρικής πρόκλησης" που τίθεται , απαλύνουν ή εντείνουν τις σχέσεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω ότι πρέπει να αρχίζεις να φαντάζεσαι ποια κατάσταση φωτός αντιστοιχεί στον άνεμο που αναφέρεσαι. Ο άνεμος είναι αόρατος αλλά αντιληπτός γιατί σμηλεύει- παραμορφώνει. Πρόκειται περισσότερο για τον απόηχό μιας δράσης σε αυτην την περίπτωση παρά για την δράση την ίδια. Επίσης έχει αισθητό όγκο σε κίνηση που παρασύρει. Σε ενδιαφέρουν και τα δύο και αν ναι πως θα τα συσχετίσεις με το φως? Ισως σε βοηθήσει να ψάξεις για αρχή οπτικό υλικό με ελευθερία στο οποίο καταγράφεται ο αόρατος άνεμος όπως τον φαντάζεσαι. Τέλος όλα τα υλικά 'σμηλεύονται' με τον ίδιο τρόπο από το φως ή με διαφορετικό? Ενα σμηλευμενο περιβάλλον μπορεί να δίνει την αίσθηση ότι σε παρασύρει απο μόνο του? Θέσε πολλές ερωτήσεις στον εαυτό σου για να αρχίσεις να το φαντάζεσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφή