Πρόκειται για ένα rock and roll κομμάτι του Del Shannon (πραγματικό όνομα Charles Westover) ο οποίος γεννήθηκε στο Grand Rapids του Michigan το 1934. Ακούστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία των 60’ς, μια δεκαετία που προκάλεσε ταραχή στην παγκόσμια πολιτιστική σκηνή και υπήρξε αφετηρία ενός μεγάλου κοινωνικού κινήματος απελευθέρωσης σε όλα τα επίπεδα. Ο τίτλος του τραγουδιού είναι Runaway (φεύγω μακριά) και πρόκειται για ένα μελοδραματικό αφήγημα, μια περιγραφή της απώλειας μιας αγάπης όπου ο πρωταγωνιστής βαδίζει μόνος πλέον παρακολουθώντας σαν flashback εικόνες τον έρωτα που έχασε. Παρά τον μελοδραματικό του χαρακτήρα, το κομμάτι χαρακτηρίζεται από έντονο ρυθμό που ξεσηκώνει και κάθε άλλο παρά ερωτισμό εκπέμπει. Είναι ένα κομμάτι έντονης κίνησης, που δεν προκαλεί σε καμία περίπτωση νωχελικότητα αλλά εγρήγορση. Ένα κομμάτι δράσης που κάνεις ακούγοντας το δημιουργεί το δικό του flashback περιπέτειας από προσωπικά βιώματα η από βιώματα του περιβάλλοντος του. Κρατάει το ακροατή καθηλωμένο σαν κάτι να περιμένει να συμβεί. Ένα κομμάτι βγαλμένο μέσα από τις ταινίες του Quentin Tarantino το οποίο έρχεται να καλύψει σκηνές και χώρους που ο διάλογος δεν είναι αρκετός, πολλές φορές ασήμαντος, μιας και η δράση είναι αυτή που κυριαρχεί.
Ακούς το τραγούδι πολλές φορές και οι πρώτες του νότες ακούγονται κάνοντάς σε να χαμογελάσεις, έτοιμος να ζήσεις την εμπειρία της μουσικής άλλη μια φορά. Σκεφτόμαστε πολλά και νιώθουμε άλλα τόσα, μας φέρνει στο μυαλό κάτι, κάτι που έχουμε ζήσει και μας γεμίζει συναισθήματα. Χανόμαστε μέσα στο ρυθμό. Κλείνεις τα μάτια και βλέπεις εικόνες να ξετυλίγονται εμπρός σου. Εικόνες γεμάτες δράση, κίνηση, περιπέτεια. Νοιώθεις το περιβάλλον γύρω σου να καταστρέφεται, να αποδομείται και χαμογελάς. Βρίσκεσαι σε εγρήγορση. Αθέλητα αρχίζεις να λες από μέσα σου. Χιλιάδες οι εικόνες. Ένα τεράστιο κολλάζ εικόνων και συναισθημάτων. Αφού το τραγούδι σε κυριεύσει εντελώς αρχίζεις να προφέρεις τα λόγια φωναχτά. Το πόδι σου κινείται νευρικά στο ρυθμό. Ταυτόχρονα μπαίνει στο ρυθμό και το χέρι σου και το χτυπάς κι αυτό ρυθμικά πάνω στο μηρό σου, ή στο τραπέζι, ή στο μπράτσο της καρέκλας. Τραγουδάς όλο και πιο δυνατά, ξεχνάς τα πάντα. Και το τραγούδι τελειώνει. Ανοίγεις τα μάτια και συνειδητοποιείς ότι υπάρχει ένας κόσμος γύρω σου. Στα αυτιά σου υπάρχει ακόμα ο απόηχος του κομματιού, αλλά η σιωπή και η απώλεια της μελωδίας έχει πέσει σαν κρότος τύμπανου στα αυτιά σου. Προσπαθείς να εναρμονιστείς ξανά με το περιβάλλον.
Το πρότυπο χρώματος RGB είναι ένα προσθετικό πρότυπο στο οποίο τα χρώματα κόκκινο, πράσινο και μπλε (χρώματα που χρησιμοποιούνται συχνά σε προσθετικά χρωματικά πρότυπα) συνδυάζονται με διάφορους τρόπους για να αναπαραχθούν άλλα χρώματα. Το όνομα του προτύπου και η σύντμηση RGB προέρχονται από τα τρία βασικά χρώματα, το κόκκινο (RED), το πράσινο (Green) και το μπλέ (Blue).
Το RGB μπορεί να περιγραφεί με το προσδιορισμό του πόσο κάθε ένα από το κόκκινο, πράσινο και μπλε χρώματα συμπεριλαμβάνεται. Κάθε ένα μπορεί να ποικίλει μεταξύ του ελάχιστου (καθόλου χρώμα) και του μεγίστου (πλήρης ένταση). Εάν όλα τα χρώματα είναι στο ελάχιστο το αποτέλεσμα είναι μαύρο. Εάν όλα τα χρώματα είναι στο μέγιστο, το αποτέλεσμα είναι το άσπρο.
As I walk along, I wonder what went wrong
ΑπάντησηΔιαγραφήWith our love, a love that was so strong
And as I still walk on, I think of the things we done
Together, while our hearts were young
I'm walking in the rain, tears are falling and I feel the pain
Wishin' you were here by me, to end this misery
And I wonder, I wa-wa-wa-wa-wonder
Why, why-why-why-why-why, she ran away
And I wonder, where she will stay
My little runaway, a-run-run-run-run-runaway
---instrumental---
I'm walking in the rain, tears are falling and I feel the pain
Wishin' you were here by me, to end this misery
And I wonder, I wa-wa-wa-wa-wonder
Why, why-why-why-why-why, she ran away
And I wonder, where she will stay
My little runaway, a-run-run-run-run-runaway
A-run-run-run-run-runaway, a-run-run-run-run-runaway....
'εγρήγορση, ένταση, αποδόμηση, ευχάριστη καταστροφή , κολάζ εικόνων, αναμνήσεις'.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχει ενδιαφέρον η απότομη απώλεια της μελωδίας, σιωπή σαν κρότος τυμπάνου, όπου όλα τα παραπάνω διακόπτονται . Πως φαντάζεσαι τώρα αυτή την μεγάλη αντίθεση στο χώρο με το φως και την ύλη?
Επίσης θα μπορούσε να παραχθεί ο απόηχος της μουσικής που θα φτιάξεις με φως?